TOPULACIK

Koronadan dolayı kapalıydı Moramıdın Kahvesi. Yıllardır bayram seyran her gün açık olan kahvehanenin kapalı olması üzücüydü ama ayak alışkanlığı olsa gerek yine de önündeki basamaklara oturuluyordu.
O gün de güneş yüzünü göstermiş, sosyal mesafe kuralına dikkat edilmiş, sohbet ediyorlardı. Elindeki poşetle patates almaya çarşıya inen Dıgıdıkların Üsen, yorgunluğunu atmak için Gazangıranların Kemal’in az uzağına oturdu.

• Nişlebban Kemal, diye sordu. Kemal’de cevap verdi Dıgıdıkların Üsen’e.
• Nişliyem Üsen abe. Anamın hapları galmamış, dispansere endiydim. Ordan geggeliyim, dedi.

Konuşulanları duyan Hacasanların Fehmi girdi söze.

• Yazı veedile mi bari ilaçlara, diye sordu.
• Hıı, yazıveedile. Hayrola neden sordun ki?
• Hiç aklıma geldi, geçen gün anamın ilaçları galmamış. İlle dutturdu yazdırıve, alıg gelive eczaneden deye. Eh, dedim ana, anamı bek severim, babasız büyüddü bene,  gırmıyam dedim. Endim gittim dispandere. Topulacık bi doktor vaamış. “Anamın ilaçlarını yazıverimin” dedim. Oncaz “Eh abe yazıverem” dedi. Nüfus kahedini veedim. Bilgisayarına bakdı bakdı. Sağına bakdı, soluna bakdı. “Abey, senin ananın daha ilaçları bitmemiş, bir aylık ilaç görünüyo burdan, gelcek ay gel, ozman yazalım” dedi.

“Eh akıdeş” dedim, ne edelim, madem öyle yapcek bişeymiz yok, gittim anamın yanına. “Ana ben doktora gittim, emme ananın ilaçları daha evinde durup duru, taa gelcek ay bitcek burdan öyle görünüyo, gelcek ay gel ozman yazalım dedi doktor” deyesiye gada anam doğruldu hemen oturduğu yeeden. Suratı garaadı gitti. “ Göödün mü bunla bek berbat, herşeyi görüp biliyola. Benim evimin içini bile biliyola coğur gibe”, dedi yattığı döşeği bi kaldırdıydı. İlaçla döşeğin altında durup duru. Bide ne debba ya “Ben onlara döşeğin altına sakladıydım, gaç olur, göç olur deye, emme bunla benim evimin içini izlebbalamış meğersem. Ülen bide ben bek akıllıyım deye övünürdüm, hadi gari hadi ben bek şaşmışsım” deye söylendi durdu galan.