VIRIK VIRIK

- Emme de çenen düşdü haa, dedi Deşdimanların Musa, masada oturan Dıgıdık Hilmi’ye dönerek. “ Bi laf gurdurmadın iki saattir ya gahbe herif ya” - Üle abe ben ne dedim, sen hemen yannış anneyyon, dedi Dıgıdık Hilmi. “ Sene ne, sen ne karışıyon eelemin işinden, sene mi düşdü husası tasası eelemin” dedi Deşdimanların Musa. Ortalık accık gergindi Moramıdın Gavesinde bugün. Dıgıdıkların Hilmi, her gün bişeyler duyup geliyo, gavede annadıveriyo, Deşdimanların Musa da beg gızıyodu böyle muhabbetlere. Konu siyasetti. Deşdimanların Musa, hiç sevmiyordu siyaseti. - Bulunup geliyon gaveye, vırık vırık gonuşuyon, sene ne milletin nereye oy veceğine, herkesin aklı va, bilmem nesi va. Bak gızancıkla orta yere çıkmış, belediye reisi olcem, Buldan’a hızmat işlicen deye uğraşıp didinipbaala, sen kakıveriyon dedigodusunu ediyon. Benim yanımda dedigodu etme, çok çikiin galbini gırarın ona göre, dedi Deşdimanların Musa. Yan masada oturan Gılilerin Reşit muhabbeti duymuşdu. “ Musa abe, vırık vırık gonuşma dedin, ne demek abe, vırık vırık gonuşma deyve biyon bene” deye sordu Deşdimanların Musa. Gah gah güldü gari Deşdimanların Musa. Accık keyfi yerine geldi. Şeker olduğundan hemen gızıveriyodu, emme ateşi parlayıp geçiveren cinsindendi. “ Üle Reşit abem, ben de bilmeyom, vırık vırık ne demek, Buldanlıyız ya, bööle laflarımız bek çoktur. Bak biyon benim başıma ne geldi, annadıveren de dinle. Benim güççük gızın yanına gidcez yengenle İstanbul’a. Yengen balme, nobiye, balcan gabuğu gurutmuş yazdan, güveyin evine eli boş vamıyalım deye. Hem beg sevele dizgilik her şeylere bizim gızanla. Bi goca hokkaya gattık, ipilen bağladık. Denizli’den garaja vardık, İstanbul otobüsüne bincez gari. Otobüs yanaşdı. Muavine hokkayı veedim. Muavine- Oğlum üsdüne bir şey goma emi, deye tembih ettim. – Amca ne va içinde hokkanın, ona göre goyam biyeelere dedi oğlancık. Bende ne olcek ağam ebik gabuk va, dedim. Oğlancık şaşanladı- Ne dedin amca anneymadım dedi. Üle oğlum, ne olcek be yahu, ötüberi va ıhı, deyince oğlancık temelli şaşırdı. Bensem ne bilem oğlan benim dediğimi annayveecek sanıbbarım. Bi daha, amca ne vaasa deyve yahu deyinceye gada benim tepem atıvemiş, hemen ipini çözdüm hokkanın “ Hah kendin bak, gırık gıcık va işde, deye bağırı bağırı veedim. Millet başımıza toplaşıveedi. Oğlancık suçlandı gari, Üle amca ne bağırıyon, guru gabuk va desene, ben senin ne dediğini bi türlü anneymadıydım dedi. İstanbul’a varasıya gada hürmet etti zovallıcık utancından galan.