ETHEM DAMGACI - (ETHEM BABA) - (1921-1998)

Her zaman içimden Buldanlı hemşerilerimin göç hikayelerini yazmak istemişimdir. Buldan, çok göç veren yerlerden biridir. Çok şükür şimdi daha çok göç alıyoruz. Ethem baba da göç hikayelerini yaşayan hemşerilerimizden sadece biridir. Buldan’ın Çaybaşı Mah. Abbas camisi karşısından Zehrenti’ye (Yalçınkaya Mah.) giden ara sokakta, Gedik sokakta bulunan iki katlı ahşap evde dünyaya gelen Ethem babanın annesinin adı Ayşe, baba adı Ömer (Derviş dede)’dir. Çocukluğu semercilik ve bakkallık yapan aynı zamanda Yenicekent’de çiftçilik yapan babasının yanında geçmiştir. İlkokulu Dört Eylül okulunda okur. Okul hayatı arkadaşları arasında sevilen ve sihirbazlık yaptığı için sungur Ethem olarak lakap takılmıştır. Okul bitince babasının bakkal dükkanında, tarlasında çalışır. Gençliği çok renkli geçer. Ata çok meraklıdır. Arkadaşı ve süt kardeşi olan Hacı Bekir Nazmi ile beraber çok iyi atlara sahiplerdi. Yenicekent’den devamlı atla Buldan’a, Sarayköy’e devamlı gidip gelirlerdi. Çiftçilik zor olduğundan babası, Ethem babanın çiftçilik yapmasını istemez. Daha çok bakkallıkla uğraşmasını ister. Kendisi çok cesurdur. O zamanlar Menderes Nehrinde dinamitle balık avlanırdı. Bir gün yine Menderes’e balık tutmak için dinamit atarlar. Dinamit patlamaz. Ethem baba, Menderes’e atlayarak, suyun içine dalarak dinamiti sudan çıkarır dışarıya atar. Dinamit dışarıda patlar. Yine bir gün süt kardeşi Hacı Bekir Nazmi ile tarlada büyük bir yılan görürler, arkasından koşarlar. Yılan yuvasına girer; girerken Ethem amca yılanın dışarıda kalan kuyruğundan tutar, asıtır. Arkadaşı bırak şu yılanı der, onun üzerine yılanı bırakır. Avcılığa da çok meraklıdır. Elde tüfek, arkada köpek devamlı avcılık yapardı. Pehlivanlığa da çok meraklıydı. Güreş oyunlarını çok iyi bilirdi. İlerleyen yaşlarına kadar devamlı Kırkpınar güreşlerini hiç kaçırmadı. Askerlik çağı gelince askerliğini yapmak için Lapseki’ye gider. 4 sene askerlik yapar. Askerlikte sıhhiye askeri olur. Asker dönüşü tekrar Buldan’a gelir. Deştimanın Hanı’nın yanında olan dükkanda bakkallık yapmaya başlar. Kars’tan kaşar peyniri getirecek derecede her çeşit malı bulundururdu. 2 sene bakkallık yaptıktan sonra, bakkal dükkanını rahmetli Rüştü Balcı amcaya devir eder. Sıhhiyeci Osman Kaya’nın kızı Raife Kaya ile hayatlarını birleştirir. Evlendikten sonra Buldan’dan göç başlar. İlk önce İzmir’e yerleşirler. Toptan yerli malı ve manifatura işi yapmaya başlarlar. Fevzi Paşa Bulvarı’nda dükkan açarlar. Ethem babanın 3 tane evladı olur. 2 erkek 1 i kız. Önder ilk oğlu 3 yaşında İzmir’de vefat eder. Asuman ve Ercüment sonradan Dünyaya gelirler. Yine göç hikayesi başlamıştır. İzmir’deki dükkanını Kemal Başbuğ’a devrederek İstanbul’a göçerler. İstanbul’da Laleli’ye yerleşirler. İstanbul Alibeyköy’de Türkiye’de ilk boncuk tutkal fabrikasını kurar. Sıcak suyla marangoz tutkalı yapılan boncuk tutkalın imalatına başlarlar. İşleri de çok iyidir. 2 sene çok iyi çalıştırırlar. Amerikalılar soğuk suyla yapılan tutkalı Türkiye’de imal etmeye başladıktan sonra Ethem baba fabrikayı kapatmak zorunda kalır. Tutkal işinden sonra nişasta fabrikası kurarlar. Onu da 2 sene çalıştırırlar. Sonra boya ve apre işine başlarlar ve çalıştırırlar. Bu işten sonra Aksaray Horhor’da leblebi işine başlar. O zaman İstanbul’da leblebi işini yapan azdır. Ethem babanın işi çok iyidir. 1963 yılına kadar leblebi işini devam ettirir. Leblebi işini de bitiren Ethem baba İstanbul Laleli’de Anteplilere ait Fındıklı Toros otobüs firmasında, yazıhanede çalışmaya başlar. Buldan’da otururken Demokrat Parti’yi Buldan’da kuran kurucu üyelerindendi. Partide çok sevilen bir insandı; hatta milletvekili adayı olması için, Buldan teşkilatında istek vardır. Ethem amca kendisi kekeme olduğu için, kendisinin yerine Mustafa Gülcügil’in seçilmesini istemiştir. İstanbul’a göçtüğünde de particiliğe devam eder. 1960 da Adnan Menderes’in asılmasıyla siyaseti bırakır ve kalbinde yaşatır. Yaşadığı müddetçe takım elbisesiz ve kravatsız dışarıya çıkmazdı. Ayakkabılarının boyasız olduğu kimse görmedi, çamurda gezerken dahi ayakkabısı boyalıdır. Şeker hastası bir arkadaşı vardı. Ethem amca ona devamlı iğne yapmaya giderdi. Devamlı takım elbise ve kravatlı giderdi. Arkadaşı bir gün “Allah aşkına bir gün iğne yapmaya kravatsız gel” diye takıldı. 14 sene çalıştığı Anteplilerin Fındıklı Toros seyahat işletmesinden emekli olur. Emeklilik hayatında tamamen kendine İslamiyet’e verir. Tam derviş hayatı yaşadı, hiçbir vakit namazını geçirmezdi. Çok iyi dini bilgisi vardı. Her gün mutlaka gazete okurdu. Devamlı kitap okurdu. Okuyacak kitap bulamazsa kütüphaneden kitap getirir okurdu. Osmanlı tarihine çok meraklıydı. Devamlı ansiklopedileri incelerdi. Çok titizdi. Her şey dört dörtlük olsun isterdi, her şey yerli yerinde olacaktı. Doğa ve hayvanları çok severdi. Evinde kedi beslerdi. Yemekleri etsiz olmazdı; zeytinyağlı yemek sevmezdi. Emekli günlerinde bahçeyle güllerle uğraştı. Evden camiye, camiden eve gider gelirdi. Verdiği sözden asla dönmezdi. Sözüne sadıktı. Çok güzel muhabbeti vardı. Kendisini can kulağı ile dinletirdi. Torunlarına çok düşkündü, onları çok severdi. Yine bir gün soğuk bir günde camiye hatim duası için gider. Camide hatim duası yaparken kalp krizi geçirir. Camide yere düşer kelimeyi şahadet getirmeye başlar. Herkes başına koşar, fakat kurtaramazlar, vefat eder. Daha önce, ölünce Buldan’a gömülmek için vasiyet eder. Vasiyeti üzerine cenazesi Buldan’a getirilerek Buldan mezarlığına gömülür. Bu vesileyle hayatını yazdığımız Ethem babayı rahmetle anarken Buldan’da Yaşam gazetesi olarak mekanı cennet olsun diyoruz.