İŞME DEDESİ KAHRAMANLARI

1970 yıllarının ilk yarısı, şu anda Aydın’da ikamet etmekte olan Şeytan Mehmet abilerin İşme Dedesi’nde adak yemeği vardır. Eş, dost, akraba çağrılır Tabii ki kendisi şoför olduğu için, arkadaşları da gelirler. Mesela 50 kişi çağrıldı ise 100-125 yufka yeter diye düşünülmüş. Bu olayın kahramanları Rahmetli Mustafa Cabaroğlu, Rahmetli Suat Çimenlidağ (Nalbant Suat) diğeri ise İbrahim Kırmızı amcanın oğlu Vedat Kırmızı’dır.
                Bu olay abartılarak yazılmış bir yazı değildir. Tamamen gerçektir. Bu üç arkadaş herkesten ayrı biraz uzakta yufka yığınının yanında sofra kurarlar. O zamanlar İşme Dedesi’nin popüler olduğu yıllar. Su bol.  İnsanlar zaman zaman oralarda dede hayrı yapar, gerek patlıcan soğan veya havan kesilir, yemekler yenirdi.
                O günkü yufkalar şimdiki gibi küçük olmaz adeta zini büyüklüğünde olurdu. 2 yufka dürünmesi yeseniz, inersiniz suyun kaynağına 1 maşrafa su içersiniz yarım saat sonra karnınız acıkırdı. İşme’nin her şeyi başkaydı, biberi, fasulyesi, sıyırması, patlıcanının çok ayrı bir lezzeti vardı. Şimdi su olmayınca köreldi tadı tuzu kalmadı artık uzun yıllardır.
                İşme Deresi’nin kıymetini bilemedik ele kaptırdık. Elin yabancısına suyu sattık, fabrika yaptırdık. Şimdiki akıl olsaydı güzel bir tesis yapılır turizme kazandırılırdı. Rahmetli Dinarlı Selim amcanın arabası Buldanlının çok kahrını çekmiştir 1960’lı yıllarda.
                Dönelim konumuza, artık o günkü yemek mi, patlıcan- soğan mı vardı bilmiyoruz. Bizim üç arkadaş yufkanın 52’sini yerler daha millet karnını doyurmamıştır. Yufkalar suyunu çekmiştir. Durumu fark eden Mehmet abinin annesi Ayşe Nine eline bir odun geçirir, üçünü de kovalar. Herhalde tekrar Buldan’a gelip ekmek götürmüşlerdir.
                Ben rahmetli Nalbant Suat’la Peynirci Erol Yolcu abinin oğlunun düğün yemeğinde Abbas Cami’nin bahçesinde aynı masada yemek beklerken anlattırmıştım. Şöyle demişti “Arkadaşlar, ben sadece 12’sini veya 18’ini yedim. Kalanını Vedat ile Mustafa yediler” deyince sofradakiler hayretler içinde kalmışlardı.
                O yufkaları yapan da kalmadı böyle yiyen de. Allah rahmet eylesin, mekânları inşallah cennet olur. Vedat kardeşimize sağlıklı ömürler dileriz.