-Merak işi bunla, hey akıdeş dedi Abdalların Musdufa yanındaki Kelefelerin Süleyman’a bakarak.” Kimi ovculuk işle, kimi deve güleşdiri, kimi de dım dım çala söyle, göbek ata yörü. Herkesin bi merakı va öyle demi galan? diye sordu.
Kelefelerin Süleyman “ Doğru debbasın akıdeş, kimisi de baraja gidiyo saba gada bekleyo balık dudcem deye, ayazda, Allah akıl fikr versin”.
O sırada Moramıdın Kahvenin önünden dovullan zurnaylan develer geçmekteydi. Buldan’ın namlı develeri dovullan zurnaylan gezdiriliyo, gızan kıpan yalınayak, başı kabak arkalarından goşturyodu.
Abdalların Musdufa “Epey bi devemiz va demi akıdeş Buldan’da? diye sordu.
“Va epey yedi sekiz oldu yalım emme ikisi hasda oluvemiş de kesmişle deye gurdula geçen gün. Gızanla bek üzülmüşle taslanmışla emme elden ne gelir, bek dayceydi devele. Güleşlere gittile mi Buldan’dan gelen develer diye Buldan’ın adını duyuruyodula” diye cevapladı Kelefelerin Süleyman.
-Ah ülen, Demirci Meme Dayı ırahmetlik sağ olmalıydı. Deve güleşi dedin miydi elinden çekici balyozu fıydırıveri, doğru devenin arkasından seyirdir duruydu, dedi Kelefelerin Süleyman.
Yan masada çay içen Şılakların Ali de girdi muhabbete, o da bek sevedi deve muhabbetlerine.
- Bi zaman gine bi deve güleşi va, geçmiş gün kaç yılıydı bilmeyom, daha onbeş gün va deve güleşine. Devele gelcek dedile, ozmanla devele yayan gelirdi, hinciki gibe kamyonlalan gelmezdi, biz gızanız ozman, toplaşdık hepiciğimiz, doğru Akçeşmeye vadık. Demirci Meme Dayı orda. Gulağını yere dayayyo, -Hah geggelile, hah bu Umurlu’dan Şen Daylak, hah bu Sarayköy’den Garayılan ben yörüyüşlerinden anlarım develere deyo. Susun deye bağırıyo bize, koğleyo biyon, biz ses çıkadıkmı sövüyo bize, bizsek çocukluk gülüveriyoz garşısından. Yatsı ezenlerine gada bekleşdik, devele geldi bizde arkasından yürüdük geldik emme evde bubamdan eşşek dayağını yidik gari.
- Demirci Meme Dayı bi alem di ya, diye başladı annatmaya Abdalların Musdufa. “Bizim gonşuydu Ötüyaka’da. Bi deve güleşi günü senin ki sabah ezeninde kalkmış, doğru Halıların Tarlaya. Beklemiş epey devele güleşmeye başlamış, Demirci Memee, kendinden geçermiş gari seyrettikçe. Aha sağ makas oldu, aha sol makas oldu, hah çırptı, hah çatal kapan oldu deye gari sen görcen. Onda yanına biri vamış dürtmüş. –Üle dayı senin garı öldü, demiş buna. – Yok üle benim garı ölmez, daha sabalan gördüm, gine huram ağrıyıp ba, buram ağrıyıp ba dedi emme, hiç ölcek gibe deyildi.
- Yok demiş gonşusu, yengem öldü başın sağolsun. Hadi doğru eve gidelim, zaten çenesini bile Iraz deyzem bağleyvedi, gidelim de gelen olur giden olur.
- - Aaan demiş bu, hiç bi yere gitmem. Ta böğüne mi buldu ölcek. Ben heç bi yere gitmem akıdeş, nasıl olsa ölmüş, ben eve gitsem direlcek mi bu. Kör mü böğün ölmeyveseydi. Ben son devele güleşene gada bakcem akıdeş.
- Yaa höle olur böle olur demişle meram anladımamışla, Memee Dayı akşam ezenine gada bakmış galan deve güleşine. Garı evde ölmüş yatıbba, hiç umuruna bile gidememiş.
Yorumlar
Kalan Karakter: