ÜMMÜ KIZ VASİLİ KUMANDANI HİÇ UNUTMADI

2010 Yılı Eylül ayında yayınladığımız bu yazıyı günün anlamı ve önemi açısından tekrar yayınlıyoruz.

              ÜMMÜ KIZ VASİLİ KUMANDANI HİÇ UNUTMADI
 
Milli Mücadelemizin kazanılmasının 88. yıldönümünü kutladığımız şu günlerde ,cephede savaşan Mehmetçiğimizin yaşadıklarının aynı sıra cephe gerisinde de yaşanan sıkıntılar hala anılarda yaşarken , babasını katleden Vasili Kumandan’ın ismini bir an bile  unutmayan Ümmü Kaymak  her 4 Eylülü boynu bükük acı ve hüzün içinde yaşardı.
İşgal yıllarının son zamanlarında mezalimlerini iyice artıran Yunan Kuvvetlerinden, Buldan’da görev yapan Vasili isimli kumandan, 2 Eylül günü akşam saatlerinde  askerlerine emir vererek Kasap Ahmet’i getirmelerini ister. Yunan askerleri yanlarına o dönemin mahalle muhtarını da alarak Kasap Ahmet’in evine varırlar. Kasap Ahmet(Cirit) yaz günü evinin bahçesinde eşi ve çocuklarıyla akşam yemeği yemektedir. Kapı çalınınca  askerler Vasili Kumandanın onu çağırdığını ve birlikte gideceklerini söyler. O güne kadar kasap dükkanında çalışan Kasap Ahmet birkaç defa Yunan birliğinin hayvanlarını kestiği için başına kötü bir olayın geleceğini tahmin edemez. Giyinmek üzere hazırlanırken evdeki en küçük kızı ,canından çok sevdiği körpecik yavrusu ,Ümmü’ sü onun giyinmesine , kuşağını dolamasına yardım eder. “ Babacığım ben seni çok özlerim ,ne olursun çabuk gel olur mu “diye babasına sarılır. Bu çok sevdiği babasına son sarılışıdır Ümmü kızın.
Babası dönmez Yunan askerlerinin götürdüğü yerden. Yunan Kuvvetleri işgali bitiminde her yeri yakıp yıkarken binlerce  ocağı  da söndürerek gider vahşice.Kasap Ahmet’le birlikte Aşçı Halil Ağa (Özbilgiç),Fakih HocaNuri ( Köksal),Kasap Şeyh(Şakir Akşit),Meles Hasan (Menemen)  Yenicekent’te işkenceyle öldürülürler. Öyle işkenceler görmüşlerdir ki Kasap Şeyhin vücudundan parçalar koparılmış ,Aşçı Halil Ağanın tabanlarına çiviler çakılmıştı.
Daha sonra bir kağnıyla  4 Eylül günü Buldan’a getirilen şehitlerin cenazesi şimdiki Yukarı Parkın altında bulunan eski Hükümet Konağının bahçesine   konulmuş,cenaze yakınları da feryat ve figanla bu bölgeye akın etmişlerdi. Duyduğu gürültüyle Yalçınkaya Mahallesindeki evlerinden koşarak gelen ve kalabalığı elleriyle yararak açan Ümmü kız tam da babasının cesedinin yanı başındadır.  Gördüklerine inanamaz. Kendi elleriyle kuşadığını sardığı ,sarılıp öperek uğurladığı babası boğazından ve göğsünden aldığı süngü darbeleriyle şehit edilmiştir. Ağlayarak, çılgınca koşarak evlerine giden Ümmü kız yolda “Babacığımı öldürmüşler”diye feryatlar içerisinde eve varır. Bütün cenazeler dönemin din adamlarının “Bu kahramanlarımız şehittirler. Şehitlerimiz kanlı elbiseleriyle gömülür”derler. Ve Ümmü kızın canından çok sevdiği babası  kanlı elbisesi ve  sırtındaki paltosuyla o zamanın kabristanı ,şimdiki Hükümet Konağının olduğu yere  katliamda şehit edilen diğer arkadaşlarıyla yan yana defnedilirler.
7 kardeşin en küçüğü olan Ümmü kız,(Ümmü Kaymak) yaşadığı bu vahşeti hiç unutmadan ,babasının katledilmesinin baş sorumlusu olan Vasili Kumandan’ın ismini sürekli hatırlayarak 95 yaşında ölür.
Kasap Ahmet Cirit’in karısı Fatma ,bu olaydan sonra evlilik yapmaz ,7 yetiminin bakımını tek başına yapar. Ümmü Cirit babasının katliam fotoğraflarının olduğunu ama eve gelen küçük çocukların fotoğrafları yırttığını ve buna çok üzüldüğünü söylüyordu.
Milli Mücadelede kahramanlık yapmış ecdadımızın isimlerinin yazılı olduğu çeşme ve anıt Talat Tarakçı Parkının Alanyazı Meydanındaki girişinde yazılıydı. Ancak parkın tadilatı sırasında anıt kaldırıldı.  Eskisine  benzer bir anıtın tekrar yapılacak bir çeşmeyle yerini almasını isteyen halkımız “ Şehitlerimizi yaşatmak bizim boynumuzun borcudur. Bir an önce eskisinden daha görkemli bir çeşmenin buraya konulmasını ,ve üzerinde vatanları için şehit düşmüş kahramanlarımızın isimlerinin yazılmasını istiyoruz”dedi.