82 Yaşında aramızdan ayrılan, gerçek Buldan sevdalısı Attila Sayıner, ailesinin Buldan’la ilgili bağlantısını, gazetemizde yayınlanan bir söyleşide şöyle anlatmıştı:
“Buldan’a ilk olarak amcam Celal Sayıner gelmiş. Sanırım yıl 1915 veya 1916. Öğretmen olarak atanmış. Diğer amcam Dr. Abdullah Sayıner, askeri doktormuş. Tüberküloza yakalanınca askeriyeden ayrılmak zorunda kalmış. Celal amcam, Abdullah amcama, Buldan’a çağırmış. Buldan’ın çok iyi bir yer olduğunu, Buldan’da doktorluk yapmasını önermiş. Ve Abdullah amcam Buldan’a gelmiş. Abdullah amcam da babam Settar Sayıner’i Buldan’ a çağırmış. O zaman Buldan’da eczane yok. Bir tek bir Yahudi’nin işlettiği bir eczane benzeri bir yer varmış. Babama “gel burada eczane aç” demişler. Babam da Buldan’a gelerek vatan eczanesini açmış. Buldan’da ilk eczanedir o. Açılışı da 1920’dir. Ben Buldan’da doğdum. Buradaki eczanenin içinde büyüdüm. Eczacılık fakültesini 1955 yılında bitirip eczacı olduktan sonra 1959 yılında eczaneyi Denizli’ye taşıyarak Numune Eczanesini açtım. Buldan’a çok fazla katkılarım olmasa da Denizli’ye çok büyük hizmetlerim oldu. Denizlispor’un bir numaralı kurucu üyesi benim. Ama Buldan’ın yeri bende başkadır. Ben her ne kadar Denizli’de yaşasam, daha sonra İzmir’e göç etsem de hala Buldanlıyım ve bundan gurur duyuyorum.”
29 Mayıs 2014 Perşembe günü İzmir’de öğleyin kılınan cenaze namazı ardından Buldan’a getirilen Attila Sayıner’in cenazesi, Çarşı Camii’nde kılınan namaz sonrası Buldan şehir kabristanlığında, çok küçük yaşta kaybettiği annesinin yanına defnedildi.
Gazetemizde belirli bir süre köşe yazarlığı da yapan sevgili Attila Sayıner, yazılarında sürekli olarak Buldan ve Buldan sevgisinden bahsederdi. Sevgili Attila ağabeyimizin önceki yıllarda yazdığı bir yazıyı, onun anısına yeniden yayınlıyoruz.
Ruhun şad olsun, nurlar içinde yat sevgili Attila ağabey…
NE MUTLU BULDANLIYIM DİYENE
Ben, Sağır Eczacı Settar Sayıner’in oğlu Attila Sayıner. Uzun yıllar olmasına rağmen doğduğum, büyüdüğüm toprakları unutamadım. Hep hayali gözümün önüne geli geliveriyo. Buldan’da YAŞAM Gazetesini bene gönderiyo çıkaran gızanla. Geçen ay geldiğinde açıp bi bakdıydım, bizim akıdeş ırahmetlik Behçet Orpak’ın resimlerini değerli eşi Mualla Orpak hanım gazeteye vemiş. Gözlerimden yaşla boşanıvedi galan. Tarifsiz duygular içine girdim goca şair, Orhan Veli’nin dediği gibe. Gözlerimden yaşla süzülüvedi be akıdeşle. Çoşuvedi duygularım. Du biyon dedim kendi kendime, ben hu gızanlara bi telefon açan, hem teşekkür eden, hem de hal hatır soran biyon dedim.
Ben unudumadım akıdeşle Buldan’ı. Her bişeyciklerini. Böle bi memleket yok. Türkiye’nin hiçbir yerinde böle bir yer yok. Çarşı camisinde Cuma namazı gılınıp bittikten sonra ırahmetlik amcam “Hoca ben de bir iki kelam laf edem” deye çıkıp kürsüye “Akıdeşle namazımızı gıldık. Allah gabul etsin. Şimdi sevaplarımızı çoğaltmak için hep bir daş çekmeye, harç garmaya gitcez hasdanemizin inşaatına”dediği bille, o ahali oyneya kalgıya, göbek ata ata, hep bir cümbür cemaat çalışmaya gideledi Yuka Hasdaneye.. Köyleden dovullalan zurnalalan imeceylen çalışmaya gelirledi. Günde bi tek sigara parasını verirledi Buldanlıla yardımımız olsun, hasdanemiz yapılsın deye. Hayırını hasenatını bilir benim hemşerilerim. O Yuka hasdane işde böle verem illetinden, ince hasdalıkdan millet korunsun, hasdalarımız şifa bulsun deye ,amcam Doktor Abdullah Sayıner’in gayratları, Buldanlıların da çalışmılarınnan yapıldı. Nee de va böle bi memleket deyverin biyon, devletine milletine yardımcı olan, destek olan, hızmat işliyen başka. Hem çalışkandır Buldanlıla, hem de keyinmesini guşanmasını, eğlenmesini, yimesini içmesini, gezmesini, tozmasını bek sevele. Hayatı avucunun içine alırla Buldanlıla yaşarken. Hinci elimdeki fotoğraflara bakıyom da kimi öldü, kimi hayatta. Hepsi de Buldan’ın pırıl pırıl evlatları, ıhı bak Terzi Hacı, Gocuman Halla(Yılmaz Ocakcıoğlu) Fındık Yaşar, Sinema artistleri gibe , kendi dikdiği paltosunnan Terzi Orhan Mutcan, sanki defileye çıkcek mankenle gibe ,Bahriyeli Kazım yılların postacısı Buldan’ın dağına daşına posta dağıtmış, Muammer Dirik, Sadettin Dirik,Cafer Tuncer, Terzi Arif, İsdanbul’da Papazyan’ın yanında çalışdı, bi pısat dike İsdanbulvari, üsdüne cukgudak oturu galı, cilet gibe takım elbise dike, Behçet Orpak, Turgut Çakmak, Turgut Erensoy, Ekmekci Nadir Garacasulu, Ahmet Balaban beyefendi adam, usul usul yörür, kimseciklere bulaşmaz, huncazların duruşlarına bakın biyon, o yakışıklılık, o endam bakışlarındaki asalet, dimdik duruşları bile “ Ben Buldanlıyım” deyo hey akıdeşle.
Futbol takımımızın resimlerine bakıyom. Tarzan Memet, Bodir Halla, Boduk Musdufa, Hacamat Tek, üle ne günledi onla ya . Buldan Gençlik forması renkleri siyah beyaz olduğundan ruhuma işlemiş, büyüyünce ben de iyi bir Altay ve Beşiktaş taraftarı oldum. Alanyazı meydanında olur gari maçla, Alanyazı sahası ki, bize en gocuman futbol sahası gibe görünür o günlede. Yerle daş, toprak, bi yere düşdün mü aman Allah’ım aman, yüzülür galan her bi yerlerinden ganla aka. Ötüyaka deresine top gaçdı mıydı goşdur galan topun akasından yakalıcem deye . Yazın alır gelirsin gan ter içinde emme, gışın dereden su geldi mi su alır gide topun arkasından baka galırsın gari. Gale dediğin üç dene dayakdan direk, topun top dencek hali yok. Hakemle şortlan çıkmazla maça ayıp olur deye, pantılon keyele. Yan hakemlerin elinde bayrak deye yetmişlik mendil, yağlık, onu sallala gari maçlada. Futbolcula maçdan önce fakir fukara garip, Afife Nenesinden, Yağma Nenesinden hayır dualar almıdan, Şükür Camisinde Serezli Hoca’nın arkasında Cuma namazı gılmıdan maça çıkmazladı. Futbol takımınnan bir, iki dene de voleybol takımımız va ya. Ee Buldan bu oğlumuz, naha senin işlerin, bakıp da bi şeyciğe benzedemedinmi. Spor yapan insanla bek çok o vakit. Kimle hem ya . Gocuman Halla, Emin İşçioğlu, Sadettin Dirik, Hamdi Türkmenoğlu hepisi de boylu poslu. Para pul ne gezer, dostluk va ahbaplık va hısımlık va . Ne de olsa serde Buldanlılık va. O bize Cenabı Allah’ın bi lütfudur. Biz bu topraklarda, ırahmetlik babamlan, amcamı defnettik. Hemşerilerimiz unutmadı onları, gabirlerine varıp okuyveriyola, ben duyuyom. Her bişeycikleden haber alıyom. Gazeteyi satır satır okuyom. Buram buram Buldan kokuyo be akıdeşle.
Hincilik deceklerim bunla. Irahmetlik Behçet Orpak’ın resimlerini veren Mualla Orpak hanımefendiye tekrar teşekkür ediyorum.Beni eski günlere alıg gitti. Cenabı Allah’dan ölenlerimize rahmet, sağ olan akıdeşlere de uzun sağlıklı günle dilerim. Baharın gelem biyon debbarım ,Makıfa çıkan da toprak harannıda bi oğlak etinnen göveç yiyik gelem deye, hem eski akıdeşleri görürürüm, hem de memleketimin hovasını koklarım. Bek görceğim geldi gari. Tez zamanda görüşmek dileğiyle, hepiciğinizin gözlerinizden öperim. Haden ısmaladık.
“Buldan’a ilk olarak amcam Celal Sayıner gelmiş. Sanırım yıl 1915 veya 1916. Öğretmen olarak atanmış. Diğer amcam Dr. Abdullah Sayıner, askeri doktormuş. Tüberküloza yakalanınca askeriyeden ayrılmak zorunda kalmış. Celal amcam, Abdullah amcama, Buldan’a çağırmış. Buldan’ın çok iyi bir yer olduğunu, Buldan’da doktorluk yapmasını önermiş. Ve Abdullah amcam Buldan’a gelmiş. Abdullah amcam da babam Settar Sayıner’i Buldan’ a çağırmış. O zaman Buldan’da eczane yok. Bir tek bir Yahudi’nin işlettiği bir eczane benzeri bir yer varmış. Babama “gel burada eczane aç” demişler. Babam da Buldan’a gelerek vatan eczanesini açmış. Buldan’da ilk eczanedir o. Açılışı da 1920’dir. Ben Buldan’da doğdum. Buradaki eczanenin içinde büyüdüm. Eczacılık fakültesini 1955 yılında bitirip eczacı olduktan sonra 1959 yılında eczaneyi Denizli’ye taşıyarak Numune Eczanesini açtım. Buldan’a çok fazla katkılarım olmasa da Denizli’ye çok büyük hizmetlerim oldu. Denizlispor’un bir numaralı kurucu üyesi benim. Ama Buldan’ın yeri bende başkadır. Ben her ne kadar Denizli’de yaşasam, daha sonra İzmir’e göç etsem de hala Buldanlıyım ve bundan gurur duyuyorum.”
29 Mayıs 2014 Perşembe günü İzmir’de öğleyin kılınan cenaze namazı ardından Buldan’a getirilen Attila Sayıner’in cenazesi, Çarşı Camii’nde kılınan namaz sonrası Buldan şehir kabristanlığında, çok küçük yaşta kaybettiği annesinin yanına defnedildi.
Gazetemizde belirli bir süre köşe yazarlığı da yapan sevgili Attila Sayıner, yazılarında sürekli olarak Buldan ve Buldan sevgisinden bahsederdi. Sevgili Attila ağabeyimizin önceki yıllarda yazdığı bir yazıyı, onun anısına yeniden yayınlıyoruz.
Ruhun şad olsun, nurlar içinde yat sevgili Attila ağabey…
NE MUTLU BULDANLIYIM DİYENE
Ben, Sağır Eczacı Settar Sayıner’in oğlu Attila Sayıner. Uzun yıllar olmasına rağmen doğduğum, büyüdüğüm toprakları unutamadım. Hep hayali gözümün önüne geli geliveriyo. Buldan’da YAŞAM Gazetesini bene gönderiyo çıkaran gızanla. Geçen ay geldiğinde açıp bi bakdıydım, bizim akıdeş ırahmetlik Behçet Orpak’ın resimlerini değerli eşi Mualla Orpak hanım gazeteye vemiş. Gözlerimden yaşla boşanıvedi galan. Tarifsiz duygular içine girdim goca şair, Orhan Veli’nin dediği gibe. Gözlerimden yaşla süzülüvedi be akıdeşle. Çoşuvedi duygularım. Du biyon dedim kendi kendime, ben hu gızanlara bi telefon açan, hem teşekkür eden, hem de hal hatır soran biyon dedim.
Ben unudumadım akıdeşle Buldan’ı. Her bişeyciklerini. Böle bi memleket yok. Türkiye’nin hiçbir yerinde böle bir yer yok. Çarşı camisinde Cuma namazı gılınıp bittikten sonra ırahmetlik amcam “Hoca ben de bir iki kelam laf edem” deye çıkıp kürsüye “Akıdeşle namazımızı gıldık. Allah gabul etsin. Şimdi sevaplarımızı çoğaltmak için hep bir daş çekmeye, harç garmaya gitcez hasdanemizin inşaatına”dediği bille, o ahali oyneya kalgıya, göbek ata ata, hep bir cümbür cemaat çalışmaya gideledi Yuka Hasdaneye.. Köyleden dovullalan zurnalalan imeceylen çalışmaya gelirledi. Günde bi tek sigara parasını verirledi Buldanlıla yardımımız olsun, hasdanemiz yapılsın deye. Hayırını hasenatını bilir benim hemşerilerim. O Yuka hasdane işde böle verem illetinden, ince hasdalıkdan millet korunsun, hasdalarımız şifa bulsun deye ,amcam Doktor Abdullah Sayıner’in gayratları, Buldanlıların da çalışmılarınnan yapıldı. Nee de va böle bi memleket deyverin biyon, devletine milletine yardımcı olan, destek olan, hızmat işliyen başka. Hem çalışkandır Buldanlıla, hem de keyinmesini guşanmasını, eğlenmesini, yimesini içmesini, gezmesini, tozmasını bek sevele. Hayatı avucunun içine alırla Buldanlıla yaşarken. Hinci elimdeki fotoğraflara bakıyom da kimi öldü, kimi hayatta. Hepsi de Buldan’ın pırıl pırıl evlatları, ıhı bak Terzi Hacı, Gocuman Halla(Yılmaz Ocakcıoğlu) Fındık Yaşar, Sinema artistleri gibe , kendi dikdiği paltosunnan Terzi Orhan Mutcan, sanki defileye çıkcek mankenle gibe ,Bahriyeli Kazım yılların postacısı Buldan’ın dağına daşına posta dağıtmış, Muammer Dirik, Sadettin Dirik,Cafer Tuncer, Terzi Arif, İsdanbul’da Papazyan’ın yanında çalışdı, bi pısat dike İsdanbulvari, üsdüne cukgudak oturu galı, cilet gibe takım elbise dike, Behçet Orpak, Turgut Çakmak, Turgut Erensoy, Ekmekci Nadir Garacasulu, Ahmet Balaban beyefendi adam, usul usul yörür, kimseciklere bulaşmaz, huncazların duruşlarına bakın biyon, o yakışıklılık, o endam bakışlarındaki asalet, dimdik duruşları bile “ Ben Buldanlıyım” deyo hey akıdeşle.
Futbol takımımızın resimlerine bakıyom. Tarzan Memet, Bodir Halla, Boduk Musdufa, Hacamat Tek, üle ne günledi onla ya . Buldan Gençlik forması renkleri siyah beyaz olduğundan ruhuma işlemiş, büyüyünce ben de iyi bir Altay ve Beşiktaş taraftarı oldum. Alanyazı meydanında olur gari maçla, Alanyazı sahası ki, bize en gocuman futbol sahası gibe görünür o günlede. Yerle daş, toprak, bi yere düşdün mü aman Allah’ım aman, yüzülür galan her bi yerlerinden ganla aka. Ötüyaka deresine top gaçdı mıydı goşdur galan topun akasından yakalıcem deye . Yazın alır gelirsin gan ter içinde emme, gışın dereden su geldi mi su alır gide topun arkasından baka galırsın gari. Gale dediğin üç dene dayakdan direk, topun top dencek hali yok. Hakemle şortlan çıkmazla maça ayıp olur deye, pantılon keyele. Yan hakemlerin elinde bayrak deye yetmişlik mendil, yağlık, onu sallala gari maçlada. Futbolcula maçdan önce fakir fukara garip, Afife Nenesinden, Yağma Nenesinden hayır dualar almıdan, Şükür Camisinde Serezli Hoca’nın arkasında Cuma namazı gılmıdan maça çıkmazladı. Futbol takımınnan bir, iki dene de voleybol takımımız va ya. Ee Buldan bu oğlumuz, naha senin işlerin, bakıp da bi şeyciğe benzedemedinmi. Spor yapan insanla bek çok o vakit. Kimle hem ya . Gocuman Halla, Emin İşçioğlu, Sadettin Dirik, Hamdi Türkmenoğlu hepisi de boylu poslu. Para pul ne gezer, dostluk va ahbaplık va hısımlık va . Ne de olsa serde Buldanlılık va. O bize Cenabı Allah’ın bi lütfudur. Biz bu topraklarda, ırahmetlik babamlan, amcamı defnettik. Hemşerilerimiz unutmadı onları, gabirlerine varıp okuyveriyola, ben duyuyom. Her bişeycikleden haber alıyom. Gazeteyi satır satır okuyom. Buram buram Buldan kokuyo be akıdeşle.
Hincilik deceklerim bunla. Irahmetlik Behçet Orpak’ın resimlerini veren Mualla Orpak hanımefendiye tekrar teşekkür ediyorum.Beni eski günlere alıg gitti. Cenabı Allah’dan ölenlerimize rahmet, sağ olan akıdeşlere de uzun sağlıklı günle dilerim. Baharın gelem biyon debbarım ,Makıfa çıkan da toprak harannıda bi oğlak etinnen göveç yiyik gelem deye, hem eski akıdeşleri görürürüm, hem de memleketimin hovasını koklarım. Bek görceğim geldi gari. Tez zamanda görüşmek dileğiyle, hepiciğinizin gözlerinizden öperim. Haden ısmaladık.